2023 σήμερα, μέσα σε βαθύ πένθος για τον τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, που είχε αποτέλεσμα τον άδικο χαμό τόσων νέων παιδιών από κυβερνητικό χέρι, υπενθυμίζουμε το αυτονόητο. Τον καθημερινό και διαρκή αγώνα μας για τη βελτίωση της θέσης της γυναίκας σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, στην προσπάθεια να ξεπεράσουν την πολυκρίση του συστήματος που δημιούργησαν, έδωσαν φτώχεια, καταστολή, ρατσισμό και σεξισμό. Οι τελευταίες κυβερνήσεις διέλυσαν κάθε κοινωνική δομή, εξαφάνισαν τη μεσαία τάξη, έριξαν το κόστος της αναπαραγωγής στην πλάτη της φτωχής πλέον οικογένειας και κυρίως της γυναίκας. Διέλυσαν τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα νηπιαγωγεία, τους παιδικούς σταθμούς, τα γηροκομεία. Δουλειές δεν υπάρχουν, κι αν υπάρχουν οι μισθοί είναι τέτοιοι, που δεν μπορούμε πλέον να ζήσουμε από αυτούς. Τα μαγαζιά κλείνουν, οι έμποροι κι επαγγελματίες οδηγούνται σε απόγνωση. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι πολλές φορές, αναγκάζονται σε μαύρη ή κακοπληρωμένη εργασία, χωρίς ωράριο και συχνό πλέον φαινόμενο, στους εκβιασμούς των εργοδοτών.
Οι γυναίκες στην Ελλάδα σήμερα, θα έπρεπε ν’ αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε, αυξήσεις στους μισθούς, για να μπορούμε να ζήσουμε; Γιατί δεν είναι δεδομένο!!!
Θα έπρεπε να διεκδικούμε συλλογικές συμβάσεις εργασίας, μόνιμη και σταθερή δουλειά, μισθολογική ισότητα, στην πράξη; Γιατί δεν είναι δεδομένο!!!
θα έπρεπε να διεκδικούμε, να έχουμε την κυριότητα και τον έλεγχο του σώματος μας; Γιατί δεν είναι δεδομένο!!!
Για ποια χώρα μιλάμε; Την Ελλάδα;;; Ντρέπομαι πραγματικά γι αυτήν την πραγματικότητα.
Για ποιόν αιώνα μιλάμε; Τον 21ο; Ντρέπομαι ειλικρινά για ό,τι συμβαίνει.
Πώς τα χάσαμε όλ’ αυτά; Αυτά που θα έπρεπε να είναι δεδομένα σε κάθε κοινωνία, σε κάθε κράτος αυτού του πλανήτη.
Πότε επιτέλους θα παρθούν σοβαρά μέτρα, ώστε να σταματήσουν οι βιασμοί και οι γυναικοκτονίες; Πότε περιμένουμε να γίνουν δομές φιλοξενίας για τις κατατρεγμένες γυναίκες;
Για ποια χώρα μιλάμε; Για ποιόν αιώνα; Ζητάμε οι γυναίκες τ’ αυτονόητα.
Αν δεν υπάρξει πραγματική ισότητα, αν δεν σταματήσει η κάθε μορφή καταπίεσης, διακρίσεων και σεξιστικής βίας, η κοινωνία μας δεν πρόκειται να προοδεύσει σε κανένα επίπεδο. Θα βρισκόμαστε στο μεσαίωνα.
Κάποιοι, δεν κατάλαβαν τίποτα. Σα να μη συνέβη τίποτα. Τόχουμε στον κλάδο μας. Την αδιαφορία και τον εαυτουλισμό. Να πιστεύουμε ότι είμαστε στο κέντρο εμείς. Ότι μόνο εμείς υπάρχουμε.
Σοβαροί άνθρωποι, σοβαρές εταιρίες
Λένα Τσικούρη